De blauwe reiger, wie kent hem niet? De broeddichtheid is nergens in Europa zo groot als in Nederland. Hier zie ik ze altijd geduldig naast de Groninger grachtvissers staan, wachtend op een toegeworpen hapje.

De blauwe reiger in de foto heeft zijn nest tegenover de vogelkijkhut van Lake Panic. Ik had eigenlijk nog nooit een reiger op een nest gezien. Laat staan de enorme herrie gehoord, die een reigerjonkie produceert als hij gevoerd wil worden. Dat gaat ongeveer zo: ouder met ingeslikte vis komt aanvliegen. Jonkie begint te krijsen, te schreeuwen, te krassen en wild om zich heen te fladderen. Papa (of mama) reiger landt op nest. Jonkie gaat verder met krijsen, schreeuwen, krassen en fladderen en probeert daarbij zijn snavel in die van papa (of mama) te krijgen. Het is de bedoeling dat papa (of mama) gaat kokhalzen. Na een minuut of 10 lukt dat inderdaad, waarna ’t jonkie van een (ietwat voorgekauwde) maaltijd kan genieten.

Ja, da’s ook de natuur hè?